Na het succes van de eerste Intelsat satellieten eind de jaren '60 kreeg ruimtevaart een nieuwe dimensie aangezien een wereldwijd communicatienetwerk nu realistisch werd. Europa dacht er vanaf 1965 aan zijn Europa draagraket aan te passen voor het lanceren van geostationaire communicatiesatellieten en meteen begon de Europese industrie met het ontwikkelen van dergelijke kunstmanen. In tegenstelling tot de Amerikaanse communicatiesatellieten, die gestabiliseerd werden via rotatie, koos Europa voor het stabiliseren van satellieten op drie assen. Europa dacht dat bij op drie assen gestabiliseerde satellieten de toekomst lag en uiteindelijk ontstonden er twee grote programma’s voor communicatie en televisiesatellieten. Het Symphonie en Orbital Test Satellite (OTS) programma zouden Europa een immense duw in de rug geven op vlak van satellietcommunicatie en de twee Symphonie satetellieten zouden ’s werelds eerste op drie assen gestabiliseerde geostationaire communicatiekunstmanen worden.
Belgische bijdrage
Symphonie was een programma dat bestond uit de fusie van nationale Franse en Duitse programma’s. Het programma bestond uit de ontwikkeling van twee Symphonie satellieten die in december 1974 en augsutus 1975 in de ruimte gebracht werden door middel van Amerikaanse Delta 2914 raketten. Nadat een eerste testvlucht van de nieuwe Europa 2 draagraket helemaal verkeerd afliep deden Frankrijk en Duitsland beroep op het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA voor het lanceren van deze twee communicatiesatellieten. Naast Franse en Duitse bedrijven als Aerospatiale, Messerschmitt-Bölkow-Blohm (MBB), Thomson-CSF en Siemens AG speelde België in het Symphonie een bescheiden maar niet onbelangrijke rol. Zo werd het bedrijf ETCA uit Charleroi (nu Thales Alenia Space ETCA) betrokken bij de realisatie van de twee satellieten en ontwikkelde het elektrische voedingen voor de Symphonie A en Symphonie B kunstmanen. Beide satellieten hadden elk een gewicht van 400 kilogram (inclusief propulsiesysteem) en beschikten over een 140 MHz en C-band transponder waarmee men communicatieverbindingen tussen Europa en andere continenten kon leggen. Uiteindelijk bleven beide Symphonie satellieten meer dan tien jaar operationeel maar de toepassingen van deze kunstmanen werden enkel voor experimentele doeleinden gebruikt. Na het succes van deze eerste op drie assen gestabiliseerde kunstmanen kon Europa beginnen met de ontwikkeling van nieuwe communicatiesatellieten die vandaag de dag een heel belangrijke rol spelen in de wereldwijde informatiemaatschappij.
