Op 12 augustus 2003 steeg van op de Amerikaanse luchtmachtbasis Vandenberg een Lockheed L-1011 vliegtuig op die even later van op een hoogte van 11 kilometer met succes een Pegasus XL raket lanceerde. In het vrachtruim van deze 17,6 meter lange raket bevond zich de Canadese kunstmaan SCISAT-1 die ontwikkeld werd om de atmosfeer van de aarde te observeren van op een hoogte van 650 kilometer.
ACE-FTS is het belangrijkste instrument aan boord van deze 150 kilogram zware satelliet en het Belgisch Instituut voor Ruimte-Aëronomie (BIRA) is lid van het wetenschappelijke ACE-team. Het BIRA spitst zich bij dit experiment voornamelijk toe op het wetenschappelijk onderzoek naar ozon, aërosolen en polaire stratosferische wolken.
ACE staat voor “Atmospheric Chemistry Experiment” en met dit instrument willen wetenschappers meer leren over de verdeling van ozon in de stratosfeer en hoge troposfeer. De gegevens die van ACE afkomstig zijn worden vergeleken met die van metingen op de grond, door ballonnen of andere kunstmanen en zo zullen de wetenschappers van het BIRA ondermeer de invloed onderzoeken van chemische processen op de hoeveelheid ozon in de atmosfeer van de aarde. Aan dit SCISAT-1 project werken naats tal van Canadese universiteiten en instellingen ook verschillende internationale wetenschappers mee en oorspronkelijk had deze missie een levensduur van twee jaar. Het tweede experiment aan boord van deze Canadese satelliet is het Measurements of Aerosol Extinction in the Stratosphere and Troposphere Retrieved by Occultation (MAESTRO) instrument. De kunstmaan zelf werd gebouwd door de Canadese bedrijven Bristol Aerospace en ABB Bomem terwijl het ontwerp afkomstig was van de Canadian Space Agency (CSA).
