In juli 2008 nam de Vlaming Nicky De Munster deel aan het jaarlijkse International Space Camp in Hunstville, Alabama. Nadat Nicky, begin mei, op de hoogte gebracht werd van zijn selectie om België te vertegenwoordigen, werd een jongensdroom werkelijkheid. Nicky De Munster is al vele jaren actief op vlak van ruimtevaart. Hij is als "Space Teacher" lid van de Euro Space Society en maakte in 2004 een paraboolvlucht. Het International Space Camp wordt elk jaar door het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA georganiseerd op de terreinen van het U.S. Space & Rocket Center in Hunstville Alabama.
Telkens worden verschillende landen uitgenodigd die een delegatie van één leerkracht en twee studenten mogen sturen naar dit bijzondere evenement. De Euro Space Society, onder voorzitterschap van Dirk Frimout, is verantwoordelijk voor de jaarlijkse selectie en elke leerkacht kan zich kandidaad stellen aan de hand van een curriculum vitae en een sterk gemotiveerde brief. Nicky De Munster werd bijgestaan in Alabama door de studenten Roeland Heerema uit Rijkevorsel en Judith Bierneau uit Malempré. Dit is het verhaal over hun ervaringen!
International Space Camp 2008
Ergens begin mei werd ik door Dhr. Camille Goossens (secretaris van Euro Space Society) en burggraaf Dirk Frimout op de hoogte gebracht van mijn selectie om België te vertegenwoordigen op het International Space Camp 2008 in Huntsville, Alabama. Ik geef toe dat ik een beetje geëmotioneerd het nieuws in ontvangst nam. Want wie droomt er trouwens niet van om eens een weekje in de huid van een astronaut te kruipen. Na het verschijnen van mijn selectie op de website werd ik meteen door de Luikse leerkracht gecontacteerd die vorig jaar die eer te beurt viel. Hij liet me weten dat dit een ongelooflijke ervaring was. En inderdaad, wat me daar is overkomen was gewoon overweldigend. Alleen al de indrukwekkende openingsceremonie met de ‘Parade of the Nations’ bezorgen je kippenvel en doen je beseffen dat je aan een bijzondere gebeurtenis mag deelnemen. Daarna het ‘Welcome dinner’ in het nieuwe Davidson Center waar je onder de legendarische Saturnus V maanraket, één van de drie nog resterende, aan het buffet mag aanschuiven. Verder een overvolle week met indrukwekkende activiteiten en evenementen in een groot internationaal gezelschap. En dit in de historische ‘space city’ Huntsville waar Werner Von Braun de raketten ontwikkelde die tot de landing op de maan hebben geleid. Het maakt bijzondere emoties in je los die je altijd zal blijven koesteren
20 landen en 51 ‘Teachers of the Year’
Eenmaal per jaar wordt met de steun van Nasa een International Space Camp georganiseerd dat doorgaat in het U.S. Space & Rocket Center in Huntsville, Alabama. Daarbij worden telkens verschillende landen uitgenodigd om een delegatie van één leerkracht en twee studenten te selecteren en af te vaardigen naar Huntsville. De Euro Space Society onder voorzitterschap van Dirk Frimout neemt die taak ieder jaar op zich. Elke leerkracht kan zich kandidaat stellen aan de hand van een cv en een sterk gemotiveerde brief. Verder is een goede kennis van de Engelse taal noodzakelijk. Ik kreeg het gezelschap van twee bijzonder gemotiveerde ruimtevaart enthousiastelingen: de studenten Roeland Heerema uit Rijkevorsel en Judith Bierneau uit Malempré. De deelnemende landen waren ditmaal, Australië, België, Brazilië, Canada, China, Costa Rica, Denemarken, Duitsland, Griekenland, Hongarije, Nederland, Nieuw Zeeland, Noorwegen, Oostenrijk, Portugal, Singapore, Tsjechië, Turkije, de Verenigde Arabische Emiraten en Zuid-Korea. Verder waren wij in aanwezigheid van 51 Amerikaanse ‘Teachers of the Year’, geselecteerd per staat of U.S. territorium. De Amerikaanse leraars dienen een zware selectieprocedure te doorlopen en werden daarna beloond met een ontvangst op het Witte Huis door president George W. Bush. Verder worden zij het hele jaar door als een soort ambassadeur het land rondgestuurd en worden bij tal van activiteiten en conferenties betrokken. Het International Space Camp was daar één van. Aan elke internationale delegatie wordt gevraagd in een presentatie van 10 minuten hun land voor te stellen op de openingsceremonie. Aangezien ik mijn studenten pas bij vertrek op de luchthaven van Zaventem voor de eerste keer heb ontmoet, waren wij genoodzaakt de presentatie voor te bereiden op het vliegtuig richting Alabama. In gezamenlijk overleg beslisten we om, gespekt met een vleugje humor, geschiedenis, toerisme en politiek te laten aan bod komen. De presentatie viel bijzonder in de smaak en verschillende mensen kwamen ons nadien vol ongeloof vragen stellen over de politieke situatie in ons land.
De Belgische delegatie: Judith Bierneau, Nicky De Munster en Roeland Heerema.
Overvol programma
Het doel van dit gebeuren is leerkrachten en studenten laten kennis maken met ruimtevaart om zodoende ervaring op te doen in het promoten van ruimtevaart, techniek en wetenschap. De leerkrachten werden ondergebracht in suites op de campus van de universiteit van Huntsville, terwijl de studenten in de futuristische slaapvertrekken verbleven op de domeinen van het U.S. Space & Rocket Center. De week was zeer druk bezet met conferenties, workshops, voordrachten, space shuttle missies en een Aviation Challenge. Als voorbeeld hierbij het werkschema van zondag 27 juli 2008:
• 7.00: bus naar het space center;
• 7.15: ontbijt; 8.00: Mission overview;
• 10.00: Space shuttle Endeavour mission training;
• 11.30: Lunch;
• 12.00: Museum time;
• 13.00: Workshop Mission patch;
• 14.00: Workshop living & working in space;
• 15.00: Workshop Martian math;
• 16.30: Break & dinner;
• 17.00: Endeavour space shuttle mission;
• 20.00: Bus naar de universiteit.
We kregen o.a. het bezoek van enkele beroemde gastsprekers zoals de twee astronauten Story Musgrave en Robert ‘Hoot’ Gibson, die samen elf ruimtevluchten op hun naam hebben staan. Ook Grace Corrigan, de moeder van wijlen Christa McAuliffe (teacher in space die stierf tijdens de lancering van de space shuttle Challenger in 1986) gaf een indrukwekkende en emotionele voordracht en wees ons op de noodzaak van ruimtevaart in het onderwijs. Twee Duitse raketdeskundigen van het oorspronkelijke Von Braun team, Konrad Dannenberg en Walter Jacobi, vertelden over de begindagen van de rakettechnologie. Verschillende NASA mensen deden de toekomstige plannen uit de doeken in de verdere verovering van de ruimte waaronder het nieuwe maanproject ARES.
‘Houston we have a problem’
Onderverdeeld in teams van 15 leerkrachten krijg je de kans om aan twee space shuttle ruimtemissies deel te nemen die een drietal uur in beslag nemen. Ter vergelijking, de studenten kregen ruimtemissies van zes uur voorgeschoteld. Maar liefst vijf space shuttle simulatoren en verschillende onderdelen van het ruimtestation staan ter beschikking in de enorme trainingshal. Voor elke missie krijg je een kleine twee uur training. Ieder teamlid krijgt een taak toegewezen tijdens de vlucht die kan variëren van een functie in Mission Control, Space Shuttle Commander of Pilot, Mission Specialist en Scientist in het ruimtestation. Tijdens mijn missies kon ik fungeren als Propulsion engineer (PROP) in Mission Control en Mission Specialist 1 (MS1). Het grootste deel van mijn team bestond uit Amerikanen die de missie bijzonder au serieus namen. Iedereen zat dan ook in opperste concentratie op het puntje van zijn stoel als de aftelling werd gestart. En het is niet altijd gemakkelijk. Je moet je checklist volgen, op je computerscherm kijken en ondertussen communiceren met de Flight Director en CAPCOM (Capsule Communicator). Tijdens de missies kunnen zich enkele noodgevallen voordoen. In de space shuttle simulator wordt de lancering natuurgetrouw nagebootst met geluid en ook het schudden van de cockpit hoort erbij. Als MS1 krijg je de taak de cargodeuren van de shuttle te openen en een ruimtewandeling te doen om de herstelling van de ruimtetelescoop Hubble te simuleren. Compleet met ruimtepak werk je een klein uurtje aan de telescoop met instructies vanuit Mission Control. De voldoening is dan ook groot wanneer je dit als team tot een goed einde brengt. Verschillende keren werd dan ook in de universiteit een afterparty georganiseerd tot in de late uurtjes.
Team "Zarya" voor de Space Shuttle mock-up.
Aviation Challenge
Waar we misschien wel het meest naar uitkeken was de Aviation Challenge. Vanop een kleine twintigtal meter hoogte wordt je in een parachuteharnas aan een zipline rugwaarts in het water gedropt. Verder wordt je in een soort container, die een helikoptercockpit moet voorstellen, onder water gebracht en dien je daaruit te ontsnappen. Je zwemt samen terug naar de toren waar je dan in een reddingsbasket uit het water wordt gevist. De reddingsbaskets zijn van het soort waar destijds de Apollo bemanningen uit zee werden gepikt na hun terugkeer van de maan. In dit Air Force complex, dat me deed denken aan Top Gun en dat zich op 1 km van het space center bevindt, staan ook een indrukwekkend aantal F-16 simulatoren opgesteld waar vooral de studenten zich konden uitleven. Roeland Heerema, die reeds een brevet van zweeftuig piloot kon behalen, beleefde hier de tijd van zijn leven. De studenten krijgen ook de kans om een EVA te simuleren in het zeven meter diepe waterbassin.
American education
Een groot deel van ons verblijf bestond evenwel uit een educatieve opleiding gericht naar de laatste leerjaren van het lager en eerste graad van het secundair onderwijs. Wat me hierbij toch wel het meest opviel was de energie en het enthousiasme waarmee alles wordt gepresenteerd. Dit werkt bijzonder inspirerend. Vooral de interessante ‘hands on’ leermethodes vielen hierbij op. Er wordt heel veel nadruk gelegd op het motiveren van kinderen en jongeren. En ik moet bekennen, samen met mij waren veel leerkrachten onder de indruk. Velen zijn er dan ook van overtuigd dat het promoten van ruimtevaart, wetenschap en techniek reeds een aanvang moet krijgen in de lagere school. Daar moeten de kinderen al spelenderwijs de eerste prikkel krijgen voor een latere carrière. De ruimtevaarders van de toekomst zitten nu op de basisschool.
Keep the dream alive!
Als vrijwillig space teacher was ik al enkele jaren vertrouwd met het geven van ruimtevaartvoordrachten en kleine ruimteactiviteiten, maar dit overtrof al mijn verwachtingen. Ook het contact met de Internationale leraars, zowel Amerikanen als andere nationaliteiten, was een verrijking op zich. De uitwisseling van kennis en cultuur is enorm. Een week is genoeg om elkaar in alle aspecten te respecteren en te waarderen. Het was dan ook een bijzonder emotioneel moment afscheid te moeten nemen van de zeventig nieuwe vrienden waarmee je een hele week lief en leed hebt gedeeld. Op de ‘graduation’ ceremonie, waar we het certificaat en onze ‘wings’ kregen uitgereikt en waar we beseften dat het was afgelopen, barste zowat iedereen in tranen uit. Uitgeput maar tevreden en met een koffer vol souvenirs, ervaring en internationale vriendschap, zette ik een paar dagen later terug voet op Belgische bodem. Ongetwijfeld zal het ISC 2008 een blijvende indruk in mijn verdere leven nalaten en zie ik het als mijn taak mijn ervaring verder uit te dragen naar de jongeren toe. Ik ben dan ook de Euro Space Society en haar sponsors (Vlaamse Ruimtevaart Industriëlen, Westtoer, Stad Waregem, Stad Brugge) bijzonder dankbaar. Ook wil ik van de gelegenheid gebruik maken om mijn vrouw en dochter te bedanken. Zonder hen zou dit alles niet mogelijk zijn want het zijn zij die me telkens opnieuw motiveren en steunen, ook al is dit niet altijd evident. En tenslotte heb ik voor iedereen de volgende boodschap: “U kan u dromen waarmaken, maar je moet er blijven in geloven. Keep the dream alive!”
